اين كتاب را در واقع میتوان مكمل كتاب ديگر نويسنده، نظريههای اجتماعی كلاسیک، دانست. يان كرايب در اين كتاب به نظريهی اجتماعی پس از ماركس، وبر، دوركيم و زيمل میپردازد و تحولات آن را از جنگ دوم جهانی به بعد پی میگيرد. نويسنده در بخش يكم كه عنوان "مقدمه" را بر خود دارد، به بحث درباب تفكر نظری میپردازد. در بخش دوم "نظريههای كنش اجتماعی" را طرح میكند. در اين بخش از كاركردگرايی ساختاری و آراءِ پارسونز، نظريهی انتخاب عقلانی، كنش متقابل نمادين، جامعهشناسی پديدارشناختی و روششناسی مردمنگر و نظريهی ساختاربندی آنتونی گيدنز سخن میرود. در بخش سوم كه "از كنش تا ساختار" نام دارد، ساختارگرايی، ماركسيسم ساختارگرا، پساساختارگرايی و پسامدرنيسم موضوع بحث هستند. در بخش چهارم كه "از ساختار يا كنش به ساختار و كنش" نام دارد، ديدگاههای مكتب فرانكفورت و يورگن هابرماس مورد بررسي قرار میگيرند. در پايان، در فصل كوتاهِ "نتيجهگيری: بازی كردن با انديشهها" نويسنده بار ديگر به بحث درباب نظريه میپردازد: چرا بايد به مطالعهی نظريهی اجتماعی پرداخت؟ چگونه نظريهی اجتماعی را به كار ببنديم؟ و در پايان به بررسی پديدهی "شخصيت مدرن" میپردازد.