کتاب فراموشی

کتاب فراموشی اولین رمان جواد پویان است. این کتاب نخستین بار در سال 1394 به چاپ رسیده و 293 صفحه دارد.

جواد صیقلی که عموماً با نام جواد پویان شناخته می‌شود، از نویسندگان ادبیات معاصر ایران است. او در سال 1335 در تهران متولد شد. در رشته‌ی برق تحصیل کرده و در کنار حرفه‌اش به ادبیات نیز می‌پردازد. پویان فعالیت ادبی را با شرکت در کلاس‌های نویسندگی هوشنگ گلشیری و کلاس‌های آتلیه کسری آغاز کرد. او تاکنون بیست‌ویک داستان‌کوتاه و دو رمان از خود منتشر کرده است. داستان‌کوتاه سپیدار و باد از او برنده‌ی چهارمین دوره‌ی جایزه‌ی ادبی هدایت شده است.

پویان در آثارش به نسل جوان پس از انقلاب می‌پردازد. دغدغه‌هایشان را بیان می‌کند و به موضوع مهاجرت نیز توجه ویژه‌ای نشان می‌دهد. او در رمان فراموشی مهاجرت ایرانیان پس از انقلاب را بررسی می‌کند و تفاوت زندگی جوانانی که مهاجرت کردند و کسانی که ماندند را به مخاطب نشان می‌دهد. پویان در این رمان صادقانه و بدون جانبداری مسائل را شرح می‌دهد؛ اما قضاوت نمی‌کند. این رمانِ تحسین‌شده‌ در جایزه‌ی ادبی مهرگان، اثری درخشان در ژانر مهاجرت و ادبیات در تبعید است. اثری که وضعیت پناهجویان و مهاجران ایرانی را با رویکردی رئالیستی به تصویر کشیده است.

رمان فراموشی اولین رمان پویان است. این رمان در شش فصل نوشته شده است که هر فصل عنوان جالبی دارد. این شش عنوان عبارت‌اند از: در یدوقوپ، در ادنسه، در دسا، در لواسانات، در نووک و در بغداد. این رمان داستان زندگی فرید خوش‌نویسان، نقاش و کارگردان تئاتر را دنبال می‌کند. فرید به دانمارک مهاجرت کرده و از نوع خاصی از بیماری فراموشی رنج می‌برد.