کتاب سفید

و دائم از یاد می‌برد که تنش ـ‌که تن‌هایمان‌ـ خانه‌ای شنی‌ست؛ که خرد شده و هنوز هم در حال خرد شدن است؛ و لجوجانه از لای انگشت‌ها می‌لغزد.