اندک دانش به صوت، نغمه باعث تعدیل و کسر نفرت و کینهورزی منتقدانی خواهد شد که این نوع موسیقی را یک سره بی نام و نشان می خوانند. چندی از مراتب موسیقی نظیر پاپ، راک و البته هیپ هاپ به دلیل ریتم تند و جسارت آمیزی که دارند از جانب پژوهندگان طرد شده اند و آن ها را لایق نام موسیقی نمی دانند، در حالی که به لحاظ اجتماعی و امور سیاسی جوامع، به وجه کاملا جوهری دارای استحکامند و بر مبنای اساسی استوار می گردند. این مبانی اساسی تابعی از متغیر اوضاع اجتماعی است و در هر دوره ای تعییر می کند، چنان که جوانان و موسیقیدانان غرب در آشفته بازار سیاسی و اقتصادی امروز از موسیقی عرفان به عنوان پناهگاه استفاده می کنند تا از مخاطرات در امان بمانند و هنر خود را حفظ نمایند. در یک صد سال اخیر به علت خیزاب های خطرمند و ولولههای بزرگ در بعضی شکل های موسیقی نوین ریتم تند، و خشمگین در انواع مختلف ظاهر شده و چون زوبین بلندی به سوی سیاستمداران و گردانندگان جامعه، درمانده، به ویژه جوامع امپریالیستی شلیک شده است.