کتاب حاضر معتقد است بیمناکی و خشونت نرم حاکمیت، افزایش هزینههای مادی و غیرمادی، فقر دانایی و تکیه بر دارایی و ایجاد شکاف میان ایدئولوژی و بوروکراسی، نتیجهی تقابل صرف با رسانههای جدید است. نگارنده، تقابل بدون توجه به شرایط و مقتضیات زمان در برابر رسانههای جدید را «سدسازی هنگام سیل» میداند. در حالیکه هنگام سیل امدادگران بیش از مهندسان برای نجات جان مردم مفیدند. این اثر با نگاهی انتقادی، به شرح و بررسی نحوهی تاثیرگذاری رسانهها و همچنین سیاستگذاریهای دولت وقت برا مقابله با آنها در دهه هشتاد خورشیدی در کشور ایران میپردازد. مطالعهی این کتاب به دلیل محتوای قابلتاملی که دارد و همچنین نثر گیرا و روانش، میتواند تجربهی مفید و سودمند را برای خوانندگان به ارمغان آورد.