«به روایت درخت» با الهام از طرز و شیوهٔ درخت که در چشم نویسنده رمزی است از حیات مؤمنانه، سیاحتی در سپهرِ ایمان و معنویت است. مجموعه جستارهای فراهمآمده در این کتاب به رغم تنوع و رنگارنگی در محوری اتحاد مییابند: معنویت مؤمنانه.
در بخشی از مقدمه کتاب آمده است:
«هر درختی پیامآور امید و معنا است. امید به اینکه کِشتهای مصفّا مبارکند. ثمر میدهند. بذرهای نیکو، بیحاصل نیستند. هر برگ و هر درخت در چشم مولانا، رسول و پیامبری است که ما را به شعورمندی هستی توجه میدهد…
درخت، راویِ ایمان و بخشندگی است. ایمانِ درخت را در گشودگی و دلسپردگیاش به آسمان و آفتاب و باران میتوان جُست؛ در اعتماد غبطهانگیزش در موسم زمستان و امید ریشهداری که به بهار دارد.»