"اثربخشبودن برنامهريزیهای آموزشی مستلزم نوآوری و اصلاح نظام آموزشی است. منظور از اصلاح نظام آموزشی بازانديشيدن در نقش نظام در ساختن جامعه و توسعهی آن است و الزاماً بهمعنای بازانديشی دربارهی اهداف، سياستها، ساختار نظام آموزشی، برنامههای درسی، شيوهی آموزش و ارزشيابی، و مديريت اثربخش است و بهطور كلی ايجاد تغييرات اساسی در كالبد نظام است. برنامهريزی اثربخش متضمن بهكارگيری ايدههای نو، فناوریهای نو، راهكارهای تازه بهمنظور بهبود كارايی درونی و بيرونی نظام، و در يك كلام، بهبود'كيفيت' نظام در راستای چشماندازهای بلندمدت و برنامههای توسعهی كشور است. "با توجه به موارد يادشده، بهضرورت كتابی تدوين گرديد كه شامل دو بخش و هر بخش سه فصل و بهطور كلی شش فصل و سه پيوست است. بخش يكم دربارهی اصطلاحات و بنيانهای برنامهريزی است كه راهگشايی است برای ورود به مباحث بخش دوم، يعنی روشها و فنون (تكنيكهای) برنامهريزی." (از پيشگفتار كتاب)