ابوهلال عسکری از ادیبان بزرگ عربینویس ایران است. در این رساله کوچک، اشارات ارزشمندی به فرهنگ ایران باستان دارد و توقیعات و فرمانها و اندرزهایی از اردشیر بابکان، انوشیروان، قباد (شیرویه) پسر خسروپرویز آورده است. با شواهدی که در کتاب آمده ادامه این فرهنگ (توقیعنویسی و اندرزفرمایی) را در نزد برمکیان (وزیران با نفوذ خلفای عبّاسی) میبینیم. اهمیت دیگر این رساله در این است که در آن دو جمله قصار به زبان پهلوی آمده است که متأسفانه دچار تحریف شده بودند اما مصحح کتاب صورت درست پهلوی و معنای آنها را توضیح داده است.