در کتاب آس و پاس های پاریس و لندن، اورول با وجود ثبت خاطراتی شخصی، به انتقاد از فقر و نداری آدمهایی از اقشار پایین دست جامعه میپردازد و چهره بیرحم و ستمگرانۀ آن را مینمایاند. او همچنین طرز تلقی و باورهای مردم را نسبت به آواره های لندن نقد میکند و آنها را نادرست و در نتیجه تبلیغات و وجود قوانین موجود میداند که باعث چنین نتیجه گیریای در ذهن مردم جامعه شده است.
در پاریس، پس از آنکه مدتی رنج گرسنگی را متحمل میشود، به کار ظرفشویی میپردازد؛ کاری بسیار طاقت فرسا و سخت که چنانکه خود مینویسد، حتی لحظهای استراحت ندارد. او همچنین از وضعیت نظافت و کثیفی رستورانها و هتلهای پاریس و نیز وضعیت و امکانات موجود در مسافرخانههای معمولی لندن و خوابگاههای عمومی و نوانخانههای انگلیس شکایت میکند و مقررات و قوانینی را که بر آنها حاکم است، به باد انتقاد میگیرد.
اورول مساله فقر و نداری را محدود به یک مکان و زمان خاص نمیداند و میگوید که در هر کشوری این معضل بزرگ اجتماعی وجود دارد و باید چارهای در جهت رفع این ناهنجاری اندیشیده شود.
این اثر اورول با آثار دیگر او تفاوت عمدهای دارد. این اثر چنانکه خود او هم در آخر آن میگوید، یک دفتر خاطرات روزانه است که در مدت اقامت نویسنده در پاریس و لندن نوشته شده است. اورول چهره واقعی فقر و نداری را نه تنها دیده؛ بلکه آن را لمس کرده و در آن دست و پا زده است. او که خودش در برمه مدتی شغلی دولتی داشته و یا به عبارت بهتر، پلیس بوده است؛ اکنون در کشور خودش انگلستان، مجبور است کاری کند تا گرفتار قانون نشود.
این کتاب در ژانویه ۱۹۳۳ منتشر شد و در انتشار این کتاب برای اولین بار «اریک آرتور بلر» از نام مستعار «جورج اورول» استفاده کرد.