کتاب چاه ارمنی

کتاب مشتمل بر هشت داستان کوتاه است؛ داستان‌ها عموما رئالیستی و آیینه‌ بخشی از جامعه‌ی معاصر ایران‌اند که تابه‌حال کمتر موردتوجه قرار گرفته‌اند و یا به‌عمد نادیده گرفته شده‌اند. نویسنده با مرکزیت قرار دادن موضوع «فقر»روایت‌هایی خلق کرده که هریک انعکاسی از این پدیده در افراد دیده‌نشده‌ی اجتماع هستند.
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این مجموعه، انتخاب زبان و لحنی است که برای راویان (عمدتا مرد) در نظر گرفته شده است. نویسنده با گذر از کلیشه‌های مرسوم در آنچه که به «زنانه‌نویسی» معروف است، به زبانی دست‌یافته که نه‌تنها صرفا زنانه نیست؛ بلکه با بیانی موجز و صریح یکی از بهترین نمونه‌های ادبیات واقع‌گرای معاصر را در پیش چشمان مخاطب مجسم کرده است. قهرمانان و ناقهرمانان این هشت داستان، هریک به واسطه‌ی فقر درگیر خطایی شده‌اند که گویا ناگزیر از انجام آن بوده‌اند. نویسنده با پرداخت صحیح شخصیت‌ها، موقعیت‌هایی را به وجود آورده است که در آن، قضاوت درمورد رفتار شخصیت‌ها چندان ساده نیست. قهرمانان اگرچه خطایی انجام داده‌اند؛ اما شخصیت‌های خاکستری هستند که نمی‌شود به آن‌ها برچسب خوب یا بد زد.

مطالعه‌ای مجموعه داستان «چاه ارمنی» به مخاطبان جدی ادبیات واقع‌گرا و دنبال‌کنندگان ادبیات زنان پیشنهاد می‌شود.