کتابی چندوجهی و به یاد ماندنی درباره بی‌ثباتی همه چیز در زندگی انسان‌ها.

نویسنده ضربان را در واپسین سال‌های عمرش نگارش کرده و کتابی برای ماندگاری آفریده است.

کلمه‌ها دروغ می‌گویند و به بخشی از ندگی بدل می‌شوند، این است که نباید به خودمان اجازه دهیم تا با آنچه از موسیقی دزدیده‌اند ما را حالی به حالی کنند.

در کتاب از غم بال در آوردن پسرش می‌نشیند تا آنچه را که می‌داند یا فکر می‌کند که می‌داند ضبط کند؛ در مورد زندگی مادرش و مرگ او، که به قول خود هاندکه بی‌کلامی ای راکد، یک بی‌کلامی شدید، غم و اندوه را برای همیشه نگه می‌دارد.

این پندار که جهان عبارت از وجود واقعیتی عینی، مستقل از ماست، حقیقت فلسفی بدیهی فرض شده‌ای بود...