دوبوار با قرار گرفتن در کالبد انسانی نامیرا به بررسی و کند و کاو روح بشر میپردازد. از نگاه انسانی که مرگ بر او کارگر نیست حرف میزند و نشان میدهد که چرخۀ زندگی اگرچه پوچ و مهمل و بیمعنا، اما برای یکایک افرادی که روزی قرار است دیگر نباشند، پر از شگفتی و وقایعیست که جهان را برایشان تازه میکند. نویسنده از زندگی انسانِ نامیرا را از منظر به چالش میکشد تا معنا یافتن زندگی در عینِ قاطعیتِ مرگ را محک بزند.