آموزگار ژانگ با لحنی تحقیرآمیز گفت: «عالیه! حقیقتا عالی! حالا ببینیم شما می تونین حدس بزنین کدوم ذهن خلاق اون رو نوشته.»

هیگار مانند سومین لیوان لیمونادی بود که او بخواهد بنوشد.

درنهایت، او غرق در این فکر بود که هستی انسان به کوتاهی زندگی علف های پاییزی است

برخورد اول بین دو نفر مثل زخمی سطحی است که هر دو احساسش می کنند و چرت تنهایی شان را پاره می کند.

مجموعه داستان کوتاهی است که به خوبی نشان میدهد چرا مویان را با گابریل گارسیا مارکز و میلان کوندرا مقایسه کرده اند

لازم نیست بگویم که... اگر نمردی هرگز نباید این راز را به کسی بگوئی.