زندگی من، هزارتکه ای است از تمامی زندگی های یک شاعر.

بخند بر شب بر روز، بر ماه بخند بر پیچاپیچ خیابان های جزیره، بر این پسر بچه کمرو که دوستت دارد ....

دو دوست که یکی در هشتاد سالگی دلباخته­ زنی جوان شده و دیگری در زندگی شخصی ­اش هراس­هایی خاص دارد...

کاری که می‌کنم یاد برادرم می‌افتم و هربار یاد برادرم می‌افتم، می‌فهمم او این کار را بهتر از من انجام داده است...

تنها آن که آدم می کشد از مقوله ایست / که من او را از قلمرو احساساتم اخراج می کنم ....

من با همه فرق داشتم، تک بودم...