کارلو گولدونی با شناختی که از هنر و جامعهی ایتالیای قرن هجدهم داشت همزمان با خلق آثار ماندگار خود به ستیز با معیارهای تکراری و بیثمر قدیمی و برساختن معیارهای جدید پرداخت...
نمایشنامه در قالب یک تک گویی زنانه، با ارجاعاتی به اجرایی فرضی از نمایش اتللو، و تمثیل عبور از میان جنگلی تاریک، تجسمی شورانگیز از احساسات زنانه در مناسبات عاطفی و انسانی عرضه می کند