(فلسفه پوچ انگاری آلبر کامو)

(تفسیر و تاویل آثار ژیل دلوز)

(براساس قدیمی‌ترین و صحیح‌ترین نسخه خطی)

راوی این داستان یک سگ بی‌­نام است که خاطرات گذشته‌­اش را روایت می‌­کند تا بتواند با روش‌­هایی علمی و منطقی جواب سوالات ابتدایی و سادۀ خودش را درمورد بودن در این دنیا بدهد...

کمتر کارگردانی وجود دارد که به چیستی انسان، نه در ذاتش، بلکه به زمان حالش علاقه‌مند باشد

تئاتر همه‌جا هست، از حوزۀ سرگرمی گرفته تا تئاترهای خرد حاشیه، از تشریفات دولتی تا مناسک صحن دادگاه، از تماشاچی‌های میادین ورزشی تا تئاتر میدان جنگ.