شهاب الدین عبدالله مروارید از رباعی سرایانی بود که اغلب موضوع های خاصی را در اشعارش لحاظ می کرد و به سبب مهارت در دبیری و برتری و فضیلتی که در این رشته داشت توانست موضوع های مربوط به اصطلاح های دیوانی و مخاطبان را در رباعیات خود بیاورد.
متن حاضر هم برای خوانندگان آثار داستایفسکی و هم برای مخاطبان تفکر کریستوا اثری روشنگر و قابل اعتنا است و تو گویی به سفری در جهان و حیات ذهن بدل می گردد.