فردینان دو سوسور که از او به عنوان پدر زبان شناسی نوین یاد می شود ، به مطالعه زندگی و حیات نشانه ها در بطن زندگی اجتماعی می پردازد و در پروژه خود که تحت عنوان Semiology مطرح شده است، بر سرشت اختیاری نشانه تاکید می کند . نشانه که موضوعی فیزیکی و معنادار است ، از ترکیب دال و مدلول شکل می گیرد . بین این دو ، رابطه ای طبیعی و یا ضروری برقرار نیست ، بلکه رابطه میان آنها از طریق قرارداد ، قاعده و یا توافقی برقرار می شود که مورد پذیرش جامعه است . از منظر سوسور ، کلید فهم نشانه ها توجه به رابطه ساختاری آنها با نشانه های دیگر بود . به طور کلی ، سوسور توجه خود را بیشتر به خود نشانه معطوف کرده است و توجه چندانی به دلالت آن به واقعیت های بیرونی نشان نمی دهد.