«فقط کسی که گوش میکند قادر به تعبیرکردن است.» بنابراین اصل کلام این مقاله در خوب «گوشکردن» است و یادآوری هنر گوشنکردن به مفسران ناوارد و خطاکار که بیشتر کج فهمیهایشان را به اشتراک میگذارند.
ما باید این حقیقت را عمیقا درک کنیم که حیات روی زمین تا چه اندازه کمیاب و ارزشمند است و همین زیست کره است که امکان پدیدآمدن حیات و میزبانی شایسته از آن را فراهم نموده است.
هر رویداد تلخ در زندگی می تواند شبیه ابر تیره ای باشدکه همه چیز را تحت الشعاع قرار می دهد.رخدادهای ناخوشایند اغلب همچون زنگ بیدارباش ما را ترغیب می کنند تا ارزش ها، روابط و انتخاب های زندگی خود را سبک و سنگین کنیم.