کتاب مسخره بازی‌ ها

نمایشنامه «مسخره‌بازی‌ها» نوشته تام استاپارد (۱۹۷۴) اثری هوشمندانه و شوخ‌طبعانه است که تاریخ، ادبیات و فلسفه را در هم می‌آمیزد. داستان در زوریخ و در خلال جنگ جهانی اول رخ می‌دهد و خاطرات هنری کار، یک مقام کنسولی بریتانیا، محور روایت است. کار مدعی است که با چهره‌های تاریخی و ادبی مهمی مانند جیمز جویس، ولادیمیر لنین و تریستان تزارا در تعامل بوده است، و این خاطرات غیرقابل اعتماد، زمینه‌ای برای بازی با تاریخ و حقیقت ایجاد می‌کنند. استاپارد در این نمایشنامه به مضامین هنر، حافظه، سیاست و تأثیر آن‌ها بر تجربه انسانی می‌پردازد و در عین حال ادای احترامی طنزآمیز به کتاب «اهمیت جدی بودن» اسکار وایلد دارد. داستان با روایت هنری کار مسن آغاز می‌شود که دوران جوانی خود در زوریخ را مرور می‌کند، زمانی که در تولید نمایشنامه وایلد نقش آلگرنون مونکریف را ایفا کرده است. خاطرات او پراکنده، متناقض و گاه سورئال‌اند؛ او ملاقات‌هایی با جویس، مشغول نوشتن «اولیس»، و تزارا، بنیانگذار جنبش دادا، به یاد می‌آورد و حضور لنین انقلابی نیز به روایت ابعادی سیاسی می‌بخشد. این شخصیت‌های تاریخی، با اغراق و طنز نمایش داده می‌شوند تا پوچی و ناموثقی خاطرات کار برجسته شود. یکی از محورهای اصلی نمایشنامه، ماهیت هنر و نقش هنرمند است. تزارا هنر را بی‌قید و شرط و بیانگر هرج و مرج می‌بیند، در حالی که کار، از طریق ارتباط با جویس، بر اهمیت ساختار و قصد در هنر تأکید می‌کند. این تقابل ایدئولوژیک، بازتاب‌دهنده بحث‌های گسترده‌ هنر در اوایل قرن بیستم است.