کتاب ماجراهای تلماک

من از آن می‌ترسم که زیاده از حد ستایش شوم چون ستایشِ بیش‌از‌حد، آدمیان را فاسد و پُرمدعا می‌کند. آدم باید هم درخور ستایش باشد و هم از آن بگریزد. بهترین ستایش‌ها شباهت به نادرست‌ترینِ آنها دارند. شریرترینِ آدمیان که خودکامگانند، همان‎‌هایی هستند که چاپلوسان را وامی‌دارند بیش از همه از ایشان ستایش کنند. آدم وقتی تنها به‌خاطر خودش بخواهد ارباب مردم باشد و نظرش در این کار تنها به قدرت‌نمایی خود و لذت‌های خود و افتخارات خود باشد، آدمی است بی‌ایمان و خودکامه و آفت بشریت.