آثار متأخر هایدگر تلاش دارند تا در غیاب بعضی از مفروضات بسیار اساسی‌ای که دیر زمانی بر فلسفه و فهم عرفی حاکم بوده‌اند به تفکر بپردازند و این یکی از دلایلی است که چرا این آثار می‌توانند چنین گیج‌کننده باشند.

هستی و زمان در سال ۱۹۲۷ منتشر و به سرعت یکی از برجسته‌ترین و بحث برانگیزترین متون فلسفی قرن بیستم شد. این اثر نقطه‌ی تلاقی جریان‌های فکری مختلف و مهمی در ابتدای قرن بیستم است از جمله پدیدارشناسی، اگزیستانسیالیسم، مدرسی گرایی جدید و هرمنوتیک هستی و زمان هم چنین، به تعبیر یکی از پژوهش گران نقطه‌ی جدایی فلسفه‌ی قاره‌ای و فلسفه‌ی به اصطلاح تحلیلی است نقطه‌ی کانونی بسیاری از جذاب‌ترین و پیوسته‌ترین مباحث فلسفی قرن اخیر.

(مدینه ی فاضله،علوم سیاسی،متون قدیمی تا 1800م)