یکی از گونههای نثر کهن فارسی از ادوار نخستین آن، مجالس عالمانی از خراسان و ماوراءالنهر قدیم است که در قالب کتابهایی تدوین شده و البته کمتر توجه پژوهشگران را جلب کرده است.
هدف اصلی فلسفۀ دکارت ارائۀ شرحی از انسان، خدا و جهان است که نشان دهد معرفت عینی و اصیل تنها در صورتی امکانپذیر است که ما با روشی درست به سمت آن حرکت کنیم، یعنی درصورتی که از آنچه مسیر علم مینامیم پیروی کنیم.
آیا آنچه درباره جهانهای موازی و دنیاهای دیگر، سفر به گذشته و مشاهده نسخههایی دیگر از خود و واقعیت در فیلمها و داستانهای علمی تخیلی میخوانیم و تماشا میکنیم، پایه علمی دارند؟