عشق نه توضیح می پذیرد و نه رام میشود.
اما در این کتاب عشق به گفت و گویی بدل میشود میان انسانی کنجکاو و هوشی مصنوعی که هیچ تجربه زیسته ای ندارد و همین بی تجربگی پرسش هایش را بی رحم اما ناب میکند.
در این مکالمه راز عشق دیگر در «تعریف آن نیست بلکه در انعکاس هایی است که میان دو جهان ناهمگون شکل میگیرد جهان تن و رنج و خاطره و جهان محاسبه و بی زمانی اینجا عشق هم جسم است و هم الگوریتم هم زخم است و هم شبیه سازی و شاید در میان این تضاد لحظه ای پدیدار شود که به آن «عاشق بودن می گوییم.