این کتاب به عنوان یک متن کلیدی در حوزهی فلسفهی ذهن و روانشناسی، نگاهی عمیق و تحلیلی به ماهیت و کارکرد احساسات در زندگی انسان دارد. سارتر در این اثر به بررسی این موضوع میپردازد که احساسات چگونه به عنوان یک پدیدهی ذهنی شکل میگیرند و چگونه انسانها از طریق احساسات خود به تجربه و تفسیر جهان پیرامونشان میپردازند. او با استفاده از نظریههای وجودگرایی خود، به توصیف نقش احساسات در شکلگیری هویت و تجربهی وجودی انسان میپردازد. یکی از جنبههای قابل توجه کتاب، تلاش سارتر برای درک احساسات به عنوان یک پدیدهی وجودی است. او احساسات را نه به عنوان واکنشهای غریزی یا بیولوژیکی، بلکه به عنوان بخشی از تجربهی وجودی انسان و نحوهی تعامل او با جهان در نظر میگیرد. سارتر همچنین به بررسی نحوهی تأثیر احساسات بر ادراک و تصمیمگیریهای انسان میپردازد. او نشان میدهد که چگونه احساسات میتوانند نقش مهمی در شکلگیری نگرشها و اعمال انسانها داشته باشند و چگونه این احساسات به شکلگیری ادراکات و تجربیات ما کمک میکنند.