صدرالدین عینی (۱۸۷۸-۱۹۵۴) از بزرگ‌ترین شاعران، نویسندگان، تاریخ‌نویسان و زبان‌شناسان فارسی‌گوی آسیای مرکزی است. آثار او نقشی ارزنده‌ در تحولات فرهنگی و ادبی ورارود (ماوراءالنهر) در سدۀ بیستم داشته است.