زندگی با همه شکوه و زیباییاش، گاهی خودخواه و بد اخلاق میشود و هنر بزرگی است که بتوان با این زندگی بد خلق مبارزه کرد و آن را به خوبی پیش برد. آن هنر را هم خود زندگی به ما میآموزد و کسی میتواند آن را درک کند که به صدای زندگی گوش داده باشد. هنگامی که نگاه ما به زندگی طوری باشد که دست از زندگی نکشیده و ناامید نشدهایم. آن زمان زندگی رابطهی دیگری را با ما آغاز میکند، آن موقع به ما پشت نکرده و ما را فراموش نمیکند. حتی اگر دو بار ما را زمین بزند، بار سوم چنان چیزهایی با ارزشی به میآموزد که خودمان هم از این موضوع حیرت زده میشویم و خورشید زندگی کسانی همواره درخشان خواهد بود که با این زندگی پرپیچ و خم کنار آمده و خسته و ناامید نمیشوند.