شب بی‌خواب هرزه با دغدغه بی‌ چون و چرا در كنار بسترم پرواز می‌ كند...

دست هایت را که می گیرم راه ها بی تاب سفر می شوند...

آه، باران...؛ ریشه در اعماق اقیانوس دارد، شاید

در شهر من آن گریخته از روستای ویرانم که در اتاقی از این شهر کهنه مهمانم