چشم هات آشیانه های اتاق بود از کنج راه آب کور صدات غروبی که عنکبوت ها را به آواز جفت شان پاسخ می داد...

مادرانه می‌لیسد پلنگ دهان خونین توله‌‌ هایش را پس از دریدن خرگوش...

مدادرنگی خنده های جا مانده توی اتاق...

پنج شنبه ها را از بایگانی بیرون بکش شوق هر بار بوسیدنم را پهن کن بر عصر جمعه با دو فنجان چای

و شکل کودکیم روی شاخه‌های بلوط و شکل کودکیم روی شانه‌های پدر و شکل کودکیم روی بام تابستان تمام شب به سراغ ستاره‌ها می‌رفت و مادرم هر صبح مواظب من و خواب ستاره‌هایم بود.