تمام مردها را... جلو گلوله فرستادی... فرمانده.....

باور کنید من هم ادامه زندگی را بعد از این شعر نمی دانم بعید نیست اگر باز به آشپزخانه بروم و این بار کارد را که می شویم انگشتانم را فراموش کنم...

صدای پر زدنی می شنوم که پنهان از بالای سرم می گذشت و آواز زنی شب بیدار در ساحلی در سرزمینم

کتاب نامی نمی توان گذاشت مجموعه ای است از شعر سپید کوتاه و بلند...

زندگی چیزهای زیادی از ما می گیرد...

دارم می گذارم به زندگی ام ادامه دهم عجیب ترین موجود فرضی ام....