(شعر سپید)

مستعملم بشر دست چندم من یک توهم تزئینی مطابق خواست محترم شما

دارم به دکمه‌های شرأفتم نگاه می‌کنم به ماشه‌ی زندگیم به انگشت‌های مبادی استمرار

در سینه من دفتر اشعار نهفته ست افسوس که هر لحظه غزل هست و قلم نیست

نامت گلواژه‌ای به سپیدای ماهتاب و سپیده است در باغ اطلسی‌ها..

مجموعه شعر