(شعر فارسی، مجموعه ترانه، قرن 14)

دیوانه است او / که وقتی حرف می زند دیوار به سمت دیگرش نگاه می کند ...

و از قضا امروز نامه ای نوشتم و اعتراف کردم من هرگز شاعر نبوده ام بعد...

نه داوودم که حنجره ام را از گل بهشت سرشته باشند نه از فرشتگانم که خلقتم...

نه قرار می خواهد نه ملاقات از همین جا که ایستاده ام مثل هوا در آغوشت می گیرم و مثل هوس می بوسمت...