چشمانش را باز کرد. دوباره روز دیگری آغاز شده بود. درد سراسر بدنش را فرا گرفته بود.

آن روزها فکر میکردم که این زمین و قصرش تا ابد برای من خواهد ماند اما اشتباه میکردم من تنها برای چشم بر هم زدنی صاحب آنجا بودم. شاید درست تر باشد که بگوییم زمین صاحب من بود چون قرار است برای ابد مرا در آغوش بگیرد.

تنهایی شاید شبیه خود جو بود با کلاهی لبه دار و سیگار همیشه روشن.

(خودسازی)

(داستان های کوتاه فارسی،قرن14)

(داستان های آمریکایی،قرن 21م)

(داستان های آلمانی،قرن 21م)

(داستان های آمریکایی،قرن 20م)