کتاب پیش رو به بازخوانی روابط چندسویه سینما و شهر و مدرنیته در ایران از سالهای 1332 تا 1357 میپردازد و از دریچه فیلمهای سینمایی نگاهی به فضای شهری کشور در دوران پیش از انقلاب میاندازد.
این کتاب به منظور بررسی سینما در جایی خارج از کادر معمول که عموما تماشاگران به مشاهده آن مینشینند نگارش شده و تمرکز خود را بر دو مقوله مهم و فضایی متفاوت در این عرصه یعنی “نگاه و صدا” و جایگاه و مرتبهای که به خود اختصاص دادهاند، معطوف کرده است.