کتاب زیبایی شناسی نگارگری قدیم ایران (در آرای صاحب نظران معاصر)

از اواخر سده دهم هجری قطع ارتباط نگارگری قدیم باهنر تجسمی بعد از خود موجب شد تا فضیلت‌های مطروحه این هنر و مولفه‌های زیبایی‌شناختی آن نزد هنرمندان خالق آثار و سفارش‌دهندگان و حامیان نگاره‌ها راهی به دنیای مخاطب امروز نداشته باشد ثبت نبودن متر و معیارهای زیبایی‌شناختی درباره نگارگری، قدیم مخاطبان امروزی را برای درک مؤلفه‌های زیبایی و عناصر ستایش بخش نگارگری ایرانی به حدس و گمان یا قراردادن آثار در ترازوهای سنجش گونه‌های دیگری از هنرهای تجسمی محتاج کرده است. دو موضوع موجب شد تا این کتاب از طریق ایده تدوین فصول مشترک اظهارات زیبایی‌شناختی صاحب‌نظران، معاصر تعیین مؤلفه‌های زیبایی‌شناختی در نگارگری ایرانی را هدف کار خود قرار دهد روشی که حاوی یافته‌های متکی به‌نوعی خرد جمعی است اول در دسترس نبودن منابع مکتوب تاریخی حاوی مباحث زیبایی‌شناختی درباره نگارگری ایران و دوم ذوقی بودن اتکا به برداشت‌های شخصی و فردی از نگاره‌ها اظهارنظرهای موجود درباره زیبایی‌شناسی نگارگری ایرانی و تلاش‌هایی که برای تعیین مولفه‌های بصری و محتوایی مؤثر در زیبایی نگارگری قدیم ایران صورت‌گرفته است در کامل‌ترین و مستقل‌ترین شکل‌های موجود همچنان نظرات فردی صاحب‌نظران را بازتاب می‌دهد. نظراتی که متأثر از جایگاه علمی، تاریخی فرهنگی و هنری یا تحت‌تأثیر عوامل شخصیتی یا بافت اجتماعی و فرهنگی صاحب‌نظر با آنچه دیگران اظهار کرده‌اند تفاوت دارد.