از قدیم مقولۀ روز که برههای کوتاه از «زمان» و لحظهای گذراست، توجه آدمی را به خود جلب کرده است. کرونوس که بعدها در حماسۀ ایلیاد، نام ویژۀ ربالنوع زمان شد، درواقع بهمعنای «یک دَم» و لحظهای زودگذر است. زندگی روزمره مختص انسان است نه خدایان. روزبهروز همان نیروی حیاتی کوتاهمدت است که به انسانهای فانی اختصاص یافته است؛ اما واژههای «همواره و همیشه» مختص خدایان است که با مفهوم روزبهروز بهکلی متفاوت است. از این روست که سخن گفتن از زندگی روزمرۀ خدایان متناقض مینماید. ایزدان بهکلی از انسانها متفاوتاند؛ «زمان» ویژۀ خود را دارند؛ مکان و سکونتگاهشان با آدمی متفاوت است؛ جسمشان غیربشری است و شبیه انسانها نیست؛ بسیار آراماند و چنانچه یک انسان ایشان را ببیند، دچار نحوست و بدبختی خواهد شد. حکایات متعددی دربارهشان نقل میشود؛ ماجراهایی ویژه برای آنها رخ میدهد، به سفر میروند، زندگی خاص خویش را دارند، و تفاوتهای خود را با انسانها تا میتوانند پنهان میکنند.