روایتشناسی را میتوان دانشی برای فهم روایت؛ تعریف کرد که میخواهد به پرسشهایی از این دست پاسخ دهد: روایت چیست؟، از چه عناصری تشکیل میشود؟، چرا انسانها روایتسازی میکنند؟، علت شیفتگی ما به روایت چیست؟، چرا واکنشهای مخاطبان مختلف به روایتی واحد تا این حد متنوع و متفاوت است؟ و... کتاب حاضر میکوشد این قبیل پرسشها را با استناد به مفاهیم مطرحشده در نظریههای روایت پاسخ دهد. به این منظور، نویسنده چشماندازی فراخ از مبانی روایت ترسیم میکند که از خاستگاه آن در نظریهپردازیهای ارسطو در یونان باستان شروع میشود و علاوهبر روایتشناسی کلاسیک، رویکردهای پساکلاسیک را نیز به تفصیل معرفی میکند تا به نظریههای پسامدرن در دورهی معاصر برسد. هریک از فصلهای این کتاب، هم مباحث نظری دربارهی چیستی روایت و عناصر آن را شامل میشود و هم اینکه روشها و رویکردهای مختلف در تحلیل روایت را با ارائهی نمونه به خواننده معرفی میکند. مفاهیم و اصطلاحات روایتشناسی حین بحثهای هر فصل توضیح داده شدهاند و افزونبر آن «واژهنامهی توصیفی اصطلاحات روایتشناسی» در پایان کتاب، برگزیدهای از رایجترین اصطلاحات تخصصی این حوزه را در بیش از پنجاه مدخل به خواننده توضیح میدهد.