«فكر مى‏‌كنم هيچ چيزى بيش‏تر از بى‏‌ترسى نمى‏‌تواند يک زندانى را قانع كند كه برگردد به جايى كه حبس بوده.

(داستان های فارسی، قرن 14)

(داستان های فارسی، قرن 14)

فرمانده از بالای بام لبخند مغرورانه‌ای می‌زند و می‌گوید: «فردا به پایتخت می‌بریمش، او پیشکشی شایسته برای سرورم کوروش بزرگ است.»

از خیاط‌خونه که زدم بیرون، پیاده رفتم طرف خونه. چند قدم که برداشتم باز اون فکر همیشگی اومد سراغم

ترلان سرش را تکان می‌دهـد. به همیـن سادگی کلمات محکم و آشنای زندگی‌ اش بی‌مصـرف شده بودند