(داستان های فارسی، قرن 14)

امشب چند تا غم از جنس های مختلف در من اند که هر کدام به تنهایی می توانند مرا از پا بیندازند و عجیب اینجاست که بر پایم و انگار از برخوردشان به هم برقی بجهد و رعدی صدا کند از سرانگشتان من بارانی می بارانند که خواندنی است.

مانی کنارم روی نيمکت شب نشسته بود.دستم تو دستش بود تو مشتم چيزی گذاشت مشتمو که باز کردم کف دستم يه ستاره می درخشيد

نویسنده قهرمان‌های کتاب‌هایش را از مردهای معمولیِ شیردل بی‌ادعایی انتخاب کرده است که خرمشهر را رها نکردند و ایستادند و جنگیدند.

قهرمانی از اعماق شهر و از حوالی میدانِ مشهور فلاح تهران...