آن زمان که برای زن بودن تنها نقطه ی امن شهر پستوی خانه بود، زنان قصه ی ما پیروز میدان نبرد زندگی شدند و شوری شیرین را رقم زدند.

ساعت زنگ زد ولی وقتی بیدار شد هوا هنوز گرگ و میش بود. فکر کرد شاید خیلی زود از خواب بیدار شده است اما ساعت همان هفت و نیم صبح بود، همان ساعت همیشگی.....

دیگر آرزویی برایم نمانده تنها سوالم که بی جواب مانده آن است که تو با این عظمت چگونه در این چراغ کوچک جا میشوی چگونه تو به درون چراغ راه پیدا کردی چگونه میتوانی آرزوهای اربابانت را برآورده کنی من دلم میخواهد جای تو باشم .

(داستان های فارسی قرن 14)

فرمانده از بالای بام لبخند مغرورانه‌ای می‌زند و می‌گوید: «فردا به پایتخت می‌بریمش، او پیشکشی شایسته برای سرورم کوروش بزرگ است.»

(داستان های فارسی، تصویری زنده و بسیار نزدیک به واقعیت را از زندگی در روستا، نگرش روستاییان به جهان پیرامون آنان)