کتاب ذهن مرموز

ای کاش در هنگام قضاوت دیگران یا حتی در زمان محاکمه یک شخص می‌شد کودکی‌های او را نیز چون فیلمی نگاه کرد و آنچه بر گذشته وی رفته را دید، از سرزنش‌ها و تحقیرها تا خشونت‌های فیزیکی.
ای کاش می‌شد بفهمیم که هر کس به جای محکوم ما بود شاید سرنوشتی غیر از وضعیت او نداشت اما... دنیای ما مجالی برای ریشه‌یابی ندارد.
چهره واقعی آدم‌ها وقتی نمایان می‌شود که نگران قضاوت و نگاه دیگران نباشند و مطمئن شوند که هر چه می‌کنند بدون ترس از سرزنش و قضاوت می‌تواند درون آنها را خالی کند، احساس سبکی کنند و بیرون بریزند تمام باری که سال‌ها با خود حمل کرده‌اند.
و وای به آن روزی که یکی از این آدم‌ها در موقعیتی قرار گیرد مسلط بر دیگران یا مسلح شده به ابزار علم و دانش با ذهنی ناآرام و مرموز! 
باید از آن روز ترسید!