کتاب «دیزاینکراسی: اتوپیایی در قرن بیست و یکم»، اثری پژوهشی و نظری در پیوند میان طراحی (Design)، دموکراسی و زیست اجتماعی معاصر است. نویسنده در این کتاب مفهوم «دیزاینکراسی» را بهعنوان نوعی چشمانداز اتوپیایی در جهان امروز بررسی میکند؛ جایی که طراحی فراتر از زیباییشناسی یا کارکرد، به ابزاری برای سازماندهی جامعه، بازتعریف رابطهی انسان و تکنولوژی، و خلق امکانهای تازه برای زندگی جمعی تبدیل میشود. کتاب تلاش دارد نشان دهد که چگونه میتوان از طریق «طراحی دموکراتیک» آیندهای انسانیتر و پایدارتر ساخت.