در زبان فارسی هر گونه افراط و تفریط در نشانه گذاری از زیبایی و تأثیرگذاری کلام می کاهد

(نمایشنامه‌نویسی، روایتگری)

نخستین دستور زبانی است که به زبان زندۀ نوشتاری و گفتاری امروز پرداخته و در صورت لزوم به کاربردهای عامیانه نیز اشاره کرده است.

(با تکیه بر سیر تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی)