این کتاب، گذشته از شمول بر مباحث دستوری، از رویکردی زبانشناختی نیز برخوردار است و از این دیدگاه، تفاوتی قابلملاحظه میان آن و دستور زبانهای جامع موجود احساس میشود. مؤلف در این کتاب با نگاهی موشکافانه، نکتهسنج و بیطرفانه و با پرداختن به مسائلی که کمتر بدانها توجه شده است، خصوصیات آوایی، صرفی و نحوی و نیز چگونگی شکلگیری واژهها را در زبان فارسی معاصر تبیین میکند و گاه نیز به کشف ویژگیهایی در عناصر سازندۀ زبان و روابط میان آنها دست مییابد که طرح آنها در نوشتههای دستورنویسان فارسیزبان پیش او سابقه نداشته است.