کتاب درسنامه صلح و حل تعارض (2) (آفرینش صلح)

از ۱۱ سپتامبر، سیاسی شدن گسل دین و تمدن به وضوح ظهور یافته است. جنگ‌های پیچیده‌ی پست مدرن که در آن کشتار غیرنظامیان استراتژی همه‌ی طرف‌های درگیر است، از جنگ‌های کلاسیک مدرن پیشی گرفته‌اند. چنین اشکال جدیدی از خشونت مستقیم تنها قله‌ی کوه یخ شکل‌گیری تعارضات ساختاری و فرهنگی در دوران جدید سرمایه‌داری جهانی و چند ملیتی با نام «جهانی شدن» هستند.
حتی در مواردی که توافقات سنتی نیز به تدریج حاصل شدند، بسته به شرایط، خشونت دوباره در آنها جان گرفته است. به طور مثال، چنین اتفاقی در اسرائیل / فلسطین، آنگولا و روآندا رخ داده است.
ضرورت وجود رویکرد متفاوت و پیچیده‌تر برای مقابله با سرسختی تعارض خشونت‌آمیز در دهه‌های اخیر، توسعه‌ی اشکال جدیدی از گذار تعارض را به وجود آورد. رویکرد سنتی به مذاکره برمبنای فهم برد - باخت از تعارض است که در آن منابع محدود و مشخص باید به نحوی واگذار شوند. طرفین اهدافی دارند و برخی از آنها را باید تسلیم کنند تا بتوانند با یکدیگر سازگاری داشته باشند. زبان چنین رویکردی «برد- باخت»، «جمع صفر»، «تعارض محض»، «رقابت»، «قانون‌مندی» است که فنونی مانند «چماق و هویج»، «قدرت - سرکوبگری»،
«تهدیدات، لاف‌زنی، کتمان»، «مصالحه تا میانه» را شامل می‌شود. چنین رویکردی برای پایان بخشی به تعارض یادآور تعریف زوانلاباز دیپلماسی با نام «تداوم جنگ با ابزارهای دیگر» است. تاریخچه‌ی این نوع دیپلماسی نویدبخش و امیدوار‌کننده نیست.