داستان دریچه‌ای به جهان اندیشه و احساس است و دری که به سرزمین عجایب باز می‌شود...

وسط حرف هایم با نرگس، میلاد را، که مدتی است برای فضولی نشسته روبه‌رویم، می‌بینم که بلند می‌شود و می‌رود آشپزخانه بعد، با قابلمه تقلون مادرم و یک قاشق بر می‌گردد می‌نشیند سر جای قبلی.

دزد زبانش تو دهانش خشکیده بود. حس می‌کرد که بار سنگینی روش افتاده بود و نمی‌توانست از زیر آن تکان بخورد. باز یکی شانه‌اش را چسبید و بلندش کرد و تو صورتش تف انداخت و تو روش نعره کشید: «بگو کی پای تو رو تو این کوچه واز کرد؟» مردک لندهور چشم‌وردریده و یقه‌چاک بود و ته‌ریش زبری رو پوست صورتش داغمه بسته بود.

طبق یک روتین هفتگی هر سه شنبه تمام پوست تشنهام را مجد خانوم می سایید و بعد لخت و عور و پوست کنده زیر آفتاب قرارش میداد تا پوست جدید ارام ارام رشد کند.

(نمایشنامه‌ کوتاه)

(داستان کوتاه آمریکایی)