به‌گمان فراوان، فردوسی در سرودن شاهنامه تنها از یک منبع تدوین‌شده بهره برده و آن، شاهنامهٔ ابومنصوری بوده است...

شاهنامه کتاب هنر زیستن است...

كمتر خواننده و شنونده‌ ای را می‌توان یافت كه در پایان داستان رستم و سهراب آه از دل نكشد كه چرا پدر و پسر نشناخته به جان هم افتادند