چشمان مرد به طرز عجیبی سیاه بود. دندان‌های تیزش می‌درخشید...

با نوازش نور مایل تابیده از پنجره اتاقم که پرده توری سرخ پوشیده، بیدار شده ام اما او کنارم نیست

کتاب کاوشی است در دگردیسی آدم ها...

از پشت پنجره برگشت و تا کنار شومینه رفت جلو، آتش حالا گر گرفته بود، صدای ترکیدن چوب ها می آمد، شعله ها زبانه می کشیدند، صندلی را جلوتر کشید و نشست...

از صبح دیوانه وار از این کوچه به آن کوچه می روم

دژاوو شبیه پیراهنی که به دستگیره ی در گیر کرده است