کتاب خواب در باغ گیلاس

یـکی از پناهجـو ها غرولنـد کنان کنارم نشسـت که چرا شمارهٔ صد و یازده نصیبش شده: «لعنت، این دیگه چیه؟! مرد، ما رو به یه مشت عدد تبدیل کردن! خدا لعنتشون کنه.» دم گوشش گفتم: «بگو خدا مسببش رو لعنت کنه برادر یک یک یک.» همان جا بحثمان در گرفت که کدام گروه مستحق لعن و نفرینند، صداهایمان بالا رفت، اما خیلی زود فهمیدیم لعنت فرستادن به هیچ وجه دیگر اسم های از دست رفته مان را برنمی گرداند و ما ته ماندهٔ عمرمان را با همین شماره های مزخرف در مدارک پناهندگان خواهیم گذراند و آرام شدیم.