این کتاب به دنبال آن است که چشم انداز نظری عامی را که از جامعه شناسی معرفت به دست آمده ، درباره پدیده دین به کار گیرد

(نگاهی انسان شناختی به محمد تقی شریعتی و علی شریعتی)

گئورگ زیمل دین را قلمرو معیّنی از واقعیت، مانند حکومت یا اقتصاد، نمی شمرد؛

این کتاب از روش جامعه شناختی استفاده کرده و درصدد اثبات این فرضیه برآمده است که در دوران معاصر، پارادایم جدیدی برای دین داری رقم خورده است